Άμα είσαι ζουζούνι και έχεις σκουλήκια εκεί που κάθεσαι, δε γίνεται, όλο και κάτι θα αλλάξεις, όλο και κάτι θα μετακινήσεις. Και ποιος θα την πληρώσει; Μα το σπίτι σου βεβαίως βεβαίως... (τα μαλλιά μου την έχουν γλιτώσει ακόμη, αλλά που ξέρετε...). Και με έχει πιάσει εκείνο το πράγμα λοιπόν, που ησυχία δεν έχω, κι όλο ψιλοαλλάζω τα διακοσμητικά μας! Να δω πότε θα πάθει λαλά αυτός ο άντρας του σπιτιού, που μπαίνει μέσα και νομίζει πως μπήκε στου γείτονα!
Για αρχή ορίστε, τι μπορούν να κάνουν λίγα λαμπάκια! Μα να μας φέρουν νεραϊδόσκονη στο σπίτι!
Δεν είναι πολύ όμορφος ο τοίχος μας;
Και βέβαια δε θα τη γλίτωνε ούτε η είσοδος του σπιτιού μας. Λίγη δαντέλα σε κάνει να ονειρεύεσαι, δε συμφωνείτε;
Ό,τι βάζο είχαμε και δεν είχαμε, το μάζωξα πάνω στο πιάνο μας, σε περίοπτη θέση! χιχιχι!!!
Σιγά που θα τη γλίτωνε το μπάνιο! Θάλασσα πλατιά.... λαλαλαλαλαλα!!!!!
Ε και για το τέλος, όλη η τρέλα μαζεμένη! Πόση μουντρούχα αυτός ο Σαίξπηρ κι ο Μπετόβεν βρε παιδί μου, που ήταν γκρι και τους είχε η μάνα στο εξοχικό; Ε και τους παίρνεις, τους περνάς ένα χέρι σοβαρό σοβαρό χρώμα, που να ταιριάζει στο ήθος και στη θέση τους φυσικά, κολλάς κι ό,τι πέρλα, λουλουδάκι, στολιδάκι έχεις, και γίνονται μούρλια! Μα τους έχω αγαπήσει όμως!!!! χαχαχαχα!
Σαν να έσκασε λίγο το χειλάκι τους με την καινούργια τους εμφάνιση, δε νομίζετε;
Αυτά για την ώρα! Σας αφήνω, πάω κάτι να αλλάξω πάλι! Δεν ξέρω ακόμη τι, αλλά θα βρω! Σας σκορπάω λίγη νεραϊδόσκονη και φέυγω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου