Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ουφ, τι μπέρδεμα!

Πόσες φορές είχατε σκεφτεί "Τι καλά που θα ήταν αν μπορούσα να έκανα το ένα και το άλλο" και όταν κάποια στιγμή τυχαίνει όντως να μπορέσετε να το πραγματοποιήσετε, να μπερδεύεστε; Ε, αυτο έπαθα κι εγώ. Ναι. Μπερδεύτηκα τρελά. Αλλά να σας εξηγήσω γιατί μιλάω.
Δεν ξαναλέω για το τσαντίρι-μπάχαλο άλλη μια φορά, θα γίνω κουραστική.
Αφού λοιπόν έχουμε τελειώσει αρκετές εργασίες, έρχεται και η πολυπόθητη στιγμή που κάθε εκκολαπτόμενος wannabe διακοσμητής (εγώ είμαι αυτή καλέ... ) περιμένει με λαχτάρα. Να βάλει χρώμα στους τοίχους! Αμ δε, που θα ήταν εύκολο. Με πόση χαρά περίμενα να μου δώσει ο μπογιατζής το χρωματολόγιο για να διαλέξω... Γιατί τα είχα σκεφτεί όλα, τι χρώμα θα βάλω που και έλεγα "τι καλά, κατέληξα". Ναι, καλά... κι ύστερα ξύπνησα! Δεν ήταν τόσο εύκολο τελικά φιλαράκια μου, γιατί πολύ απλά μπορεί να είχα καταλήξει στο χρώμα, αλλά είχα ξεχάσει ότι στα χρωματολόγια των μπογιατζήδων για κάθε χρώμα υπάρχουν 1528 αποχρώσεις! Και πως για να ταιριάξω την κάθε απόχρωση με μια άλλη -που φαινομενικά κάνανε παρέα μια χαρά- έπρεπε να έχω στο νου μου αν έχουν την ίδια χρωματική βάση. Τι σας λέω; Όχι για πείτε μου, πόσα μπεζ υπάρχουν; 1; 2; 3;  Ναι, καλά...Υπάρχει μπεζ με βάση το καφέ. Μπεζ με βάση το κίτρινο. Μπεζ με βάση το κόκκινο κ.ο.κ. Και κάθε μπεζ που βασίζεται σε κάθε χρώμα έχει ακόμη 2-3 αποχρώσεις.
Κι εκεί μπερδεύτηκα! Ποιός εγώ. Που έπαιζα τη διακόσμηση και το χρώμα στα δάχτυλα.
Και μέσα σε όλα αυτά, ο μπογιατζής μου έφερε και 2 χρωματολόγια παρακαλώ (για καλό το έκανε βέβαια ο άνθρωπος) για να έχω ποικιλία. Αμέ! Αααααααααααα, έπρεπε να με δείτε. Με τα 2 χρωματολόγια ανά χείρας και το αδέρφι μου από δίπλα, ένα στυλό κι ένα χαρτί στο χέρι να πηγαίνουμε από κουζίνα σε σαλόνι, κι από σαλόνι σε κρεββατοκάμαρα. Να βάζουμε τα χρωματολόγια δίπλα σε πλακάκια και ταπετσαρίες και να κάνουμε ολόκληρη σύσκεψη τι πάει και τι δεν πάει. Γιατί ναι μεν ήθελα να βάψω το σαλόνι γκρι σκούρο και γκρι ανοιχτό, αλλά πιστέψτε με, δεν πάνε όλα τα γκρι μεταξύ τους.
Παρόλα αυτά, μετά από 2 χιλιόμετρα περίπου περπάτημα μέσα στο σπίτι και μετά από 1 1/2 ώρα συσκέψεων, διαφωνιών και τρέλας, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλω ότι επιτέλους διαλέξαμε χρώματα για το σπίτι.


Τώρα τι θα βγει, θα δούμε. Ας μας λυπηθεί ο θεός της διακόσμησης και ας ελπίσουμε ότι η φώτιση που μας έδωσε ήταν της προκοπής.

Αυτά!

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Εμπνεύσεις...

Τί μου κάνετε; Κρύο σήμερα, αλλά και εχθές! Και πολύ πολύ μου αρέσει! Καλά είναι γνωστό ότι είμαι παιδί του χουχουλιάσματος, γι΄αυτό και τρελαίνομαι για κρύο, φθινοπωράκι, χιόνια, χειμώνα, ζεστή σοκολάτα και τζάκι. Εντάξει, το ξέρω ότι δεν έχουμε τζάκι σπίτι, αλλά έχουμε ζεστή σοκολάτα και κουβερτούλα στον καναπέ!
Οι ηλεκτρολόγοι μας τελείωσαν εχθές, ετοιμάζονται οι επόμενοι τεχνικοί να μπουν στο μικρό μας γιαπί-εργοτάξιο και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Παρόλο όμως που με πιάνει η γνωστή τρέλα του πως θα καθαριστεί όλο αυτό το μπάχαλο, πιάνω τον εαυτό μου αρκετές φορές μέσα στην ημέρα να χαζογελάει γιατί αφενός θα γίνει πολύ τέλειο το σπιτάκι μας κι αφετέρου επειδή όλο και καινούργιες ιδέες μου έρχονται στο μυαλό μου, που δεν ησυχάζει ποτέ. Ναι καλέ. Δε θα το πιστέψετε! Το τι μου έρχεται κάθε μέρα να φτιάξω αφού τελειώσουμε δε φαντάζεστε. Άλλα μου έρχονται μόνα τους κι άλλα τα παίρνω από άλλα blogs που επισκέπτομαι. Θα σας πω όμως ότι νοιώθω και λίγο κλεφτρόνι όταν εμπνέομαι από άλλων ιδέες, νοιώθω σαν να τους παίρνω κάτι δικό τους. Θα μου πείτε όμως, για ποιό λόγο; Γι΄αυτό δεν είναι οι ιδέες και οι κατασκευές; Για να εμπνεόμαστε όταν βλέπουμε κάτι όμορφο έτσι;
Τέλος πάντων, αυτά είναι τα μικρά μου νέα! Δεν έχω άλλα, τέλος!

Σας φιλώ,
να χαμογελάτε και να περνάτε μαγικά!

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Χαμός, ναι... χαμός!!!!!

Χαμός, χαμός, χαμός... Γιατί; Μα φτιάχνουμε το σπιτάκι μας... Όχι από την αρχή καλέ. Απλά κάνουμε κάποιες αλλαγές στα ηλεκτρολογικά, στα υδραυλικά, βάζουμε γυψοσανίδες και γενικότερα μόνο εγώ λείπω από εκεί μέσα... Το Σάββατο με έπιασε κρίση πανικού, ναι! Καθόμουν σε μια μεριά, νευρίαζα, έκλαιγα, ψιλοσυμμάζευα λίγο από το χαμό και τούμπαλιν! Κι όλα αυτά γιατί;
-1. Γιατί απλά το σπιτάκι μας εχει γίνει γιαπί και άνθρωπος εκεί μέσα δεν επιβιώνει.
-2. Το ντετέκτιβ το monk τον ξέρετε; 1ος μου ξάδερφος (οι μαμάδες μας αδερφούλες) ο κύριος, κι όσους ψυχαναγκασμούς και κολλήματα έχει εκείνος με την καθαριότητα και την τάξη, άλλους τόσους έχω κι εγώ, για να μη σας πω ακόμη περισσότερους.
 Κι έτσι ο καλός Θεούλης μου έστειλε τον αντρούλη μου για να με ηρεμεί! Σας έχω πει ότι πολύ πολύ τον αγαπώ;

Αλλάααααα, δεν μπορώ να πω! Όποτε μου το επιτρέπουν οι καλοί μας ηλεκτρολόγοι, μπαίνω και σας διαβάζω (γιατί ανά τακτά διαστήματα μας κόβουν ρεύμα και ίντερνετ... σνιφφφφ - πόσες πασιέντζες και ναρκαλιευτή να παίξω πια όταν δεν μπορώ να συνδεθώ, ε;)

Οπότε το φτωχούλι του Θεού (εγώ καλέ!), ούτε κατασκευούλες μπορώ να κάνω, ούτε να ράψω μπορώ (η ραπτομηχανούλα μου ακόμη να πάει για επισκευή), ούτε τίποτα! Είδατε τι τραβάω;

Δεν πειράζει όμως... Σε λίγο καιρό, το σπιτάκι μας θα είναι σούπερ, ντούπερ, ουάου!!!!!!!! Και δώστου θα σας ζαλίζω πάλι.

Αυτά τα νέα μου! Σας φιλάω γλυκά!!!!!!!!!!!!

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Μουσικούλα!

Μα θα έσκαγα αν δε το έβαζα...

Τι;

Αυτό το πραγματάκι δίπλα δεξιά, που με το που μπήκατε άρχισε να σας παίζει μουσικούλα;  Ε, αυτό ντε!

Ναι, άκουγα μουσική στα άλλα blogs αλλά δεν μπορούσα να βρω με τίποτα πως θα το έκανα και στο δικό μου! Ήρθε όμως κι αυτή η στιγμή. Ξέρω συγκινηθήκατε, χι χι χι! Για πείτε σας αρέσει η μουσικούλα που ακούτε; Εμένα πολύ!