Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Νεσεσεράκι-αστεράκι

Φθινοπώριασε, φθινοπώριασε και πόσο μου αρέσει που έχει αρχίσει να ψυχραίνει ο καιρός! Άλλωστε το έχω δηλώσει ότι είμαι παιδί του κρύου και του χουχουλιάσματος! Κατά τα άλλα όλα μια χαρά σε γενικές γραμμές. Εσείς πώς μου είστε; Όσες και όσοι έχετε πιτσιρικάκια πώς τα πάτε με την καινούργια αρχή στο σχολείο; Πραγματικά μου έχει λείψει που όταν είμασταν μικρά ξεκινούσαμε την καινούργια σχολική χρονιά... Πόση λαχτάρα που θα πέρναμε την καινούργια τσάντα ( με ασορτί κασετίνα παρακαλώ), τα τετράδια και τα μολύβια. Τα καινούργια βιβλία και το ντύσιμο με το διάφανο αυτοκόλλητο για να μη χαλάσουν... Πώς περίμενα με χαρά την καινούργια χρονιά! Αχ, άντε τα θυμήθηκα και μου λείψανε!

Στο θέμα μας τώρα, γιατί σας ζάλισα!

Πριν λίγο καιρό μια φίλη πήγε ταξίδι στην Ιταλία. Το περίμενε πώς και πώς το ταξίδι αυτό και πέρασε πραγματικά υπέροχα! Και μου έφερε και το πιο γλυκό και όμορφο μαγνητάκι ψυγείου που έχω δει (ευχαριστώ Αναστασία!).
Σκέφτηκα λοιπόν να της φτιάξω ένα πουγκί για να βάζει μέσα τα άπλυτα εσώρουχα και ρούχα του ταξιδιού! 
Πήρα λοιπόν ύφασμα σε 2 αγαπημένα της χρώματα, το πράσινο και το κίτρινο και έφτιαξα 2 ίδια "σακουλάκια".







Στο κίτρινο έραψα με τη ραπτομηχανή ένα αστέρι (γιατί όπως λέει και η ίδια η Αναστασία είναι ένα αστέρι!)














Επίτηδες έκανα το γαζί λίγο "ακανόνιστο", γιατί μου άρεσε καλύτερα έτσι!







Στη συνέχεια έβαλα το πράσινο "σακουλάκι" μέσα στο κίτρινο ανάποδη με ανάποδη (για να είναι και η εσωτερική πλευρά όμορφη) και τα έραψα στην πάνω μεριά. Έκανα 2 γαζιά δημιουργώντας χώρο για να περάσει η κορδέλα που θα σφίγγει το πουγκί.








Πέρασα και μια πράσινη κορδελίτσα για να ταιριάζει και voila!!!





Μπορεί να φαίνεται μικρούλι αλλά δεν είναι. Η "κάτοχός" του μου είπε ότι χώρεσε άνετα άπλυτες μπλούζες και εσώρουχα 4 ημερών!

Ελπίζω να σας άρεσε! Εμένα πάρα πολύ, το βρίσκω χαρούμενο και πρακτικό!



Για το τέλος:

1) Όση ώρα έγραφα την ανάρτηση, άκουγα τον αγαπημένο μου Χατζιδάκι!

2) Πριν λίγες ημέρες "ταξίδεψε" ψηλά, μια μακρινή φίλη από το διαδύκτιο, μόλις στα 24 χρόνια της.
    Το παρακάτω είναι για εκείνη, με την ευχή να δίνει ο Θεός δύναμη στον άντρα της να μεγαλώσει το μικρό κοριτσάκι τους και στους γονείς της που έχασαν την κορούλα τους!
Μακάρι όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η υγεία όντως είναι το πιο σημαντικό απ' όλα και τελικά δε χρειάζεται να στεναχωριόμαστε για τίποτα άλλο. Να ζούμε κάθε στιγμή όπως έρχεται!


Δημητρούλα μου αντίο!






5 σχόλια:

  1. to asteraki pou gia xarh tou eftia3e auto to pougki eimai egw!!!! exw na sas pw loipon oti pera apo uperoxo-xanei polu stis fwto- einai kai polu praktiko kai parolo pou den tou fainetai xwraei polla pragmata..mono pantelonia den tou vala mesa gt den 8a xwrage sth valitsa meta!!! :p
    twra pia opote feugw apo to spiti-akoma kai gi ena vradu-to pernw mazi mou...thank you nikolettaaaaaa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολυ ομορφο το πουγκί! ωραία ιδέα Νικολέτα!!

    Καλό ταξίδι στην Δημητρούλα! Καλό κουράγιο και καλή δύναμη στους δικούς της!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή