Ραφιέρα για τις μπογιές και τις κορδέλες μου!

Η γιαγιά μου είχε μια ραφιέρα. Δε θυμάμαι που τη χρησιμοποιούσε να σας πω την αλήθεια. Υποθέτω ότι χρησίμευε σαν ποτηροθήκη ή κάτι ανάλογο τέλος πάντων. Για να μην πολυλογώ όμως, το θέμα είναι πως την κρατούσα καιρό μέχρι να βρω τι θα κάνω μαζί της, γιατί μου άρεσε ιδιαίτερα.

Όπως βλέπετε φιλοξενεί τα χρώματά μου και τις κορδελίτσες μου. Έχω κι άλλες βέβαια κορδέλες, αλλά δεν είναι σε καρουλάκια κα δεν μπαίνουν εδώ. Θα τις βάλω σε άλλο κουτάκι που θα σας δείξω σε άλλη ανάρτηση.

Η ραφιέρα ήταν έτσι. Αρκετά ταλαιπωρημένη και αν προσέξετε καλύτερα έχει κάποια σπασμένα σημεία. Δεν φαίνεται όμως άσχημο στο μάτι γιατί έχει σκαλιστό σχέδιο.

 

 

Ο αντρούλης μου πρόσθεσε πλάτη στη ραφιέρα για να μη λερώνεται ο τοίχος και από την κάτω μεριά δυο κομμάτια ξύλο στα οποία έκανε τρύπες και βαλαμε καβίλιες για να μπουν τα καρούλια με τις κορδέλες.

 

Αυτό που πρέπει να αλλαχθεί, είναι να μπει καβίλια με μεγαλύτερη διάμετρο για να μη λυγίζει από το βάρος που έχουν οι κορδέλες.

Έτσι βρήκαν θέση τα ακρυλικά μου χρώματα

και οι σκόνες αγιογραφίας.

 

 Κάποια στιγμή θέλω να πάρω ίδια βαζάκια για να είναι όλα όμορφα.

Επειδή βλέπω να με τρώνε τα χρόνια μέχρι να πάρω καινούγιο πάγκο εργασίας, θα σας δείξω πως ήταν πριν και πως έγινε τώρα αυτό το σημείο του γραφιστηριού μου!

Έτσι ήταν πριν

Κι έτσι έγινε τώρα. Θέλει δουλίτσα αρκετή, αλλά τουλάχιστον άνοιξε ο χώρος και μεγάλωσε η επιφάνεια εργασίας.

Αυτά μπλογκογειτονάκια μου για τώρα. Σειρά έχει μια κατασκευή που θα μου φτιάξει ο αντρούλης μου για να τοποθετήσω τα χαρτόνια μου, χαρτιά περιτυλίγματος και διάφορα άλλα τέτοια σχετικά.

Σας αφήνω, σας χαιρετώ και πάω με χαρά (λέμε τώρα) να σιδερώσω!